محله جلفای نو

جلفای اصفهان يكي از مناطق شهر اصفهان است که بناي آن از زمان شاه‌عباس (۱۶۰۶ ميلادي) ساخته شده و در جنوب شهر واقع شده است. به موجب وضع مناسب بنای خانه‌ها و شهرک، آنجا را جلفای نو نامیدند و در آن کوچندگان جلفائی مسکن گزیدند. پهنای شهرک نو آباد از کنار رودخانه بود تا چهارسو، و درازای آن، طولِ خیابان نظر بود. محله‌های سنگتراش‌ها، تبریزی‌ها، ایروانی‌ها و کاسگ را نباید جزو جلفا بشمار آورد، زیرا ساکنان این محله‌ها پس از رانده‌شدن از داخل شهر به این نقاط آمدند و خانه ساختند که بعدا به این محله‌ها جلفای نو گفتند و جلفای قبلی را قدیم نام نهادند. این خود دلیلی است بر اینکه جلفای نو (بعدا جلفای قدیم) محله‌های جداگانه نداشته و هر کوچه «دهگانه» نامیده می‌شده و نام یکی از سرشناسان آن محل را بر خود داشته است. «دهگانه» نام‌گذاشتن بر هر کوچه، از ده کوچه‌ای که از کنار رودخانه به سوی جنوب امتداد داشته برگرفته شده است. نام‌های این ده‌گانه‌ها به این قرار است: دیلکیها، خواجه‌بزرگیها، یپرمیها، گیلانیها، باغرامیانها، اواکیانها، میرمانیانها، زکیانها، اسراییلیانها، پانوسیانها، توپچیانها، جاخاتونیانها، قوچقاریانها، تاقوالیانها، آقیجانبانها، کشیش آنانیانها، موشغیانها، قرادانیانها، اواک ادانیانها و داویدیانها. جلفاییان به سال 1605 از ارمنستان به اصفهان رسیدند و جلفا در سال 1606 بنیان گذاشته شد. در منابع فارسي اسم جلفا به صورت "جولاه" و در زبان ارمنی آن را "جوغا" می‌گويند.